Rok temu zwróciłem uwagę na istnienie szlaku Velo Przemsza. W ostatnią niedzielę postanowiłem zobaczyć jak on wygląda i zamknąć pętlę innymi znanymi wariantami.

Startujemy z Kluczy, ale najpierw zaglądamy na Pustynię Błędowską w okolice tzw. Róży Wiatrów, czyli zespołu wiat i pomostów ułożonych w charakterystyczną gwiazdę.

Po pustyni słabo się jeździ na rowerze.

Ścieżka rowerowo - piesza biegnąca skrajem pustyni jest jakby niedokończona, ale da się jechać.

A to już Velo Przemsza po opuszczeniu Kluczy. Szlak biegnie wygodną, równą drogą szutrowo-gruntową aż do Kolbarku.

Oznakowanie jest też bez zarzutu ... no dobrze, prawie bez zarzutu, bo drobne błędy mógłbym wskazać.

Za skrzyżowaniem ze szlakiem Przylaszczkowym.

Wiosna w pełni.

Odcinek szlaku między Kolbarkiem, a Zarzeczem przebiegał lokalną, ale zaskakująco ruchliwą drogą i w dodatku pod górkę. Dalej jest już przyjemniej, ale nadal pod górę.

W Dłużcu zatrzymujemy się pod drewnianym kościołem pw. Świętych Mikołaja i Wawrzyńca z 1780 r.

Boczny ołtarz o cechach gotyckich z XVI w.

Główny ołtarz.

Najstarsza, gotycka figura w kościele - św. Mikołaj.

O kościele i przeróżnych innych sprawach opowiedział nam przygodnie spotkany starszy pan.

Z Dłużca szlak wjeżdża znów w pola, a potem w las. I tu kończy się dobre oznakowanie i dobra nawierzchnia. Szczególnie należy uważać przy wjeździe w widoczny w dali lasek, gdzie szlak skręca ostro w lewo, w zarośniętą, kiepską leśną drogę.

W końcu, po ok. 30 km docieramy do Wolbromia, gdzie liczymy na jakąś kawę.

Na rynku lokalu typu "kawiarnia" brak, ale są lodziarnie i Żabka. W jednej z lodziarni dają też kawę i gofry, więc jesteśmy uratowani :)

Wyjeżdżając z Wolbromia w kierunku północnym niespodziewanie spotykamy ciekawy kościółek Niepokalanego Poczęcia NMP z 1638 r. Wnętrze kościoła nie jest niestety dostępne.

Mijamy zalew Wolbromski nad którym kończy się Velo Przemsza.

Za Dłużcem uciekamy z drogi 794 na niebieski szlak pieszy.

Jakiś drapieżny ptak uciekł mi z drogi.

Jest nieco piasku, ale nie jest źle.

Po odbiciu na czarny szlak i połączeniu z czerwonym zaczyna się dość ostry podjazd pod tzw. Góry Bydlińskie. Paru gości schodzi z rowerów, ale my nie wymiękamy.

Następuje zjazd przez ładny bukowy las.

Zaczyna się grabowy jar. Miejscami ścieżka jest wąska lub rozmyta.

A tu nastąpiły ewidentne rozmycia i osunięcia. Są fragmenty gdzie lepiej przeprowadzić rower.

Jeszcze rok temu ten mostek na Białej Przemszy w Golczowicach był w całkiem dobrym stanie. Przejście wpław z rowerem też nie byłoby zbyt miłe i bezpieczne - trudne zejście, pokrzywy i nie wiadomo co tam może leżeć na dnie.

Wracamy ok. 1,2 km wzdłuż Przemszy.

Ten fragment Białej Przemszy jest dość dziki.

Miał być jeszcze Jaroszowiec i Ostra Góra, ale wobec grożącej burzy wracamy Velo Przemsza i kończymy pizzą w Kluczach. A burzy w końcu nie było.

Trasa wycieczki. Było ok. 56 km i ok. 600 m podjazdów.