Pierwszą bazę wypadową rowerowych wakacji w Prowansji zakładamy na kampingu w Digne-les-Bains.

Na pierwszą wycieczkę wyruszamy spod kościoła w miejscowości L'Escale.

Na początek asfaltem pod górkę.

Ruszamy w górę. Odsłaniają się widoki na dolinę, w kierunku Sisteron.

Asfalt przechodzi w szutrówkę. Jola.

Waldek testuje rower Joli.

Po krótkim odpoczynku ruszamy dalej.

Sielskie widoczki.

Początek wąwozu Barrabine i odpoczynek nad potokiem.

Mijamy potężny okaz dębu.

Kwiatki też okazałe. Tu jakieś dzwonki.

Widok z przełęczy.

I zbliżenie - szczyt przypomina nieco Babią Górę z profilu.

A to my na przełączce.

Waldek - inscenizuje zjazd do filmu i zdjęć.

Prócz widoczków podziwiamy przyrodę.

Wygląda na jakiś groszek.

Zjeżdżamy do miasteczka Volonne i asfaltem docieramy do punktu startu..

Trasa pierwszej wycieczki. 36 km i 790 m podjazdów.

Kolejnego dnia ruszamy na podbój czarnych ziem, czyli Terres Noires.

Na drugą wycieczkę rowerową wyruszamy z naszej bazy w Digne les Bains do przysiółka la Villard.

Gdzieś tam jedziemy.

Pierwsze widoki na nasz główny cel wycieczki - Terres Noires (czarne ziemie).

Jola na tle.

Przypomina to trochę swojskie hałdy, ale te stworzyła natura.

Czwórka jeźdźców na tle gór.

Tędy będziemy próbowali zjeżdżać.

Marta i Jola.

Próbujemy zjeżdżać - Jola.

Agata.

Waldek pokonuje zjazd z nieco inną prędkością niż reszta ekipy.

Wcześniej lub później wszyscy sprowadzamy rowery, wąską i stromą ścieżką.

Terres Noires.

W labiryncie hałd.

Z doliny trzeba nieco popchać w górę.

W końcu wydostajemy się na łąki i zmierzamy do malutkiej wioski Archail.

Jeszcze mały popas z widokiem na wioskę, którą w XIX wieku zamieszkiwało 100 mieszkańców, w 1975 - 0, a obecnie - 20.

Kościółek w Archail.

Parkujemy w miejscu stosownym dla tego typu pojazdów.

Może przesiąść się na taką maszynę ?

Zmierzamy w kierunku kolejnej wioski - Draix.

Kościółek podobny jak poprzedni i wiele innych.

I znów w teren.

Kolejne czarne ziemie, a potem zjazd do Javie i powrót do Digne.

Trasa drugiej wycieczki. 51 km i 930 m podjazdów.

Trzeciego dnia dla odmiany robimy wycieczkę pieszą do kanionu Verdon.

Na dno wąwozu będziemy schodzić od schroniska Maline.

Przy ścieżce zejściowej spotykamy potężne dęby.

Osiągamy poziom rzeki.

Skalna nisza.

Czasem szlak przekracza skalne grzbiety z wykorzystaniem sztucznych ułatwień takich jak metalowe schody.

Prawdopodobnie ostrokrzew kolczasty.

I znów ścieżką przez las.

Powoli zbliżamy się do ostatniej części wąwozu.

Ale przed końcem jeszcze jedna atrakcja - dwa tunele - jeden krótszy, drugi dość długi, mokry i wymagający użycia latarki.

Duchy w tunelu ;)

Widok z okna tunelu na dno kanionu.

W górnej części wąwozu spotykamy spore grupy amatorów kanioningu z instruktorami.

Za tym zwężeniem kończymy wędrówkę.

Przełomowa część kanionu ma długość 21 km, a największa głębokość wynosi 700 m.

W drodze powrotnej do Digne podziwiamy charakterystyczne dla Prowansji pola lawendy.

Sesja zdjęciowa.

Jola w lawendzie na tle zbliżającej się burzy.

W czwartek wyruszamy na kolejną wycieczkę rowerową wprost z naszej bazy.

Na początek oglądamy skalną ścianę z odsłonięciem podobno ok. 1500 amonitów.

Ściana utworzona z amonitów.

Początek trasy nieco pechowy - droga którą planowaliśmy jechać jest prywatna i zamknięta. Musimy znaleźć objazd.

Trafiamy na przełączkę z ruinami, z której zjeżdżamy do naszego szlaku.

A w dole Digne-les-Bains.

Szutrowa droga wyprowadza nas na widokową, trawiastą przełączkę na wysokości ok. 1300 m.

A na niej ukryte w cieniu drzew stado koni.

Widoki m.in. na czarne ziemie.

Zaraz po ruszeniu w dalszą drogę Agata rozpruwa na ostrym kamieniu dętkę i oponę.

Po załataniu opony zjeżdżamy na dół i spotymamy kolejną malowniczą "hałdę".

Filmujemy i fotografujemy zjazdy Waldka.

Trasa wycieczki rowerowej. 42 km i 870 m podjazdów.

Kolejny dzień na rowerze - po podjeździe na ok. 1200 m. spoglądamy na wioskę Entrages, do której zmierzamy.

Kolejny dzień na rowerze - po podjeździe na ok. 1200 m. spoglądamy na wioskę Entrages, do której zjeżdżamy ok. 250 m. w dół.

Wioskę Entrages w 2008 r. zamieszkiwało 114 mieszkańców.

... 114 mieszkańców.

I znów jedziemy przez czarne ziemie.

I kolejny kościółek do kolekcji w malutkiej wiosce Les Dourbes.

Trasa wycieczki rowerowej. 35 km i 950 m podjazdów.

Po południu wybieramy się na pieszy spacer do szczątków ichtiosaura.

Buławnik czerwony.

Na kolejną wycieczkę wyruszamy z Verdaches i na dzień dobry trochę pchania.

Docieramy do wioski Le Vernet.

Płaski, ale widokowy odcinek obok głównej drogi.

Są też atrakcje w postaci brodów.

Przykład znakowania szlaków pieszych i rowerowych.

Goryczka żółta - w Alpach pospolita, w Polsce nie występuje.

Ładny singielek przez malownicze łąki.

Przeprawa przez potok.

W Les Sauves trafiamy na festyn ludowy z prezentacją starego i współczesnego sprzętu rolniczego.

Odpoczynek na małe co nieco.

Po szyszkach i korzeniach.

Agata.

Trasa prowadzi przez łąki ledwie widoczną ścieżką.

Widoczki na nieco wyższe góry.

Trasa wycieczki rowerowej. 26 km i 570 m podjazdów.

Kolejnego dnia, w niedzielę zmieniamy bazę, a po drodze zwiedzamy opuszczone miasteczko Entrevaux.

Z zewnątrz miasto wygląda na bardziej opuszczone ...

... niż od wewnątrz.

Zabawa w chowanego ?

Katedra w Entrevaux.

Wnętrze katedry.

Nasza nowa baza na kampingu w Saint Martin Vesubie.

Kamping pełen kwiatów i drzew.

Wieczorny spacer na rynek miasteczka.

Zwiedzamy też wąskie uliczki miasteczka.

Tradycyjna gra w kule.

Kolejnego dnia wobec nie najlepszych prognoz pogody jedziemy na krótką wycieczkę na przełęcz Salese (2031 m).

Marta i Agata na przełęczy.

Potem zjeżdżamy na wysokość ok. 1560 m do zagubionej w górach wioski Mollières.

Kościółek w Mollières ...

... i jego wnętrze.

Św. Antoni pustelnik.

Po powrocie robimy zaopatrzenie w płyny, w czym pomaga nowy, waldkowy camelbak.

Trasa wycieczki rowerowej. 22 km i 840 m podjazdów.

We wtorek wybieramy się na wycieczkę pieszą w Alpy Nadmorskie, na Cimę du Diable (2685 m). Z punktu startu widać morze.

Startujemy dość wcześnie ok. 8:15.

Prowansja - w Alpach Nadmorskich.

Zaczyna się kwiatowe szaleństwo. Jastrzębiec kosmaty.

Prowansja - w Alpach Nadmorskich.

Fortyfikacje na przełęczy Pointe des Trois Communes (2078 m).

Tam idziemy.

Ciemnogłów wąskolistny (prawdopodobnie) czyli Nigritella nigra z rodziny storczykowatych.

A to swojskie pełniki europejskie.

I również znane z bliższych nam gór astry alpejskie.

Rojnik pajęczynowaty.

Rojnik pajęczynowaty w większej ilości.

I tak oglądając kwiatki docieramy na szczyt Cime du Diable (2685 m).

Od lewej: Agata, Marta, Waldek, Jola i Jacek.

Panorama ze szczytu.

Panorama ze szczytu, c.d.

Niektórzy już schodzą.

My wybieramy nieco inny wariant powrotny i spotykamy kozicę.

Widok na wschód.

Tylu gatunków kwiatów już dawno nie widziałem.

Naturalny skalniaczek.

Wracamy tam skąd przyszliśmy.

Jeszcze jedno spojrzenie na fortyfikacje i koniec wycieczki.

Trasa wycieczki pieszej na Cime du Diable. 21 km i 1240 m podejścia.

W środę postanawiamy wybrać się nad morze ... podjeżdżając uprzednio autami do Sospel. Stąd po 350 m. podjeździe (rowerami) do Castellar czekają nas widoczne serpentynki w dół.

Większa część trasy wiedzie asfaltem.

Pojawiają się kwiaty, palmy i widoki na morze.

Na wzgórzu miasteczko Castellar, a w dole nasz cel - Menton.

Docieramy na kamienistą plażę w Menton.

Niektórzy zażywają kąpieli.

A niektórzy moczą nogi.

W cieniu palmy jednak przyjemniej niż w pełnym słońcu.

Dość przyjemności - teraz dla odmiany pod górkę - 12 km i ok. 700 m podjazdu.

Nadmorska autostrada, którą będziemy za parę dni wracać do kraju.

Podjazd jest mozolny, ale droga bardzo widokowa.

A głównym motywem widoków - morze.

Za Sainte Agnes, po zasadniczym podjeździe opuszczamy asfalt i trafiamy na miłe miejsce nad potokiem.

Tu droga nam się "osunęła" i skończyła, zagrodzona kupą gałęzi. Dało się jednak przejść by dokończyć wycieczkę i wrócić do Sospel.

Trasa wycieczki rowerowej z Sospel do Menton. 52 km i 1390 m podjazdów.

I znów wycieczka piesza - dla odmiany i w związku z pogorszeniem pogody.

Idziemy na Col de Cerise (2543 m) - w granicznym grzbiecie francusko-włoskim. Póki co otacza nas mgła, ale nie pada.

Jedyny spotkany okaz paradyzji, którą wcześniej widzieliśmy w Pirenejach.

Fiołek żółty (lub trójbarwny).

Marta, Agata i Jola przed końcowym podejściem na przełęcz.

Na przełęczy niespodzianka - chmury rozwiewają się i wychodzi nawet słońce.

W tych górach podobnie jak w Dolomitach sporo ruin fortyfikacji z okresu wojen.

Przy zejściu łapie nas burza, a potem znów mgła.

A na kampingu odwiedza nas zaprzyjaźniony kot.

Trasa wycieczki pieszej na Col. Cerise. 12 km i 1070 m podejścia.

Na ostatnią wycieczkę rowerową dojeżdżamy wieloma serpentynami do miejscowości Valberg.

Lilia złotogłów.

Otaczają nas dość łagodne i zielone górki.

Szutrowa droga prowadzi do pasterskiego przysiółka.

Trochę stresu wywołują owczarki, które bronią swojego stada.

A to cel naszej wycieczki - "czerwone ziemie".

Niepylak apollo.

I jakiś okaz dzwonka - może skupiony ?

Trasa ostatniej wycieczki rowerowej z Valbergu. 21 km i 490 m podjazdów.

To już koniec - spakowani i gotowi do wyjazdu.