Na długi, sierpniowy weekend postanowiliśmy się wybrać na rowery w dolinę Baryczy. Noclegi zaklepaliśmy w ośrodku "Borowik" koło Milicza.

A to nasz pokoik.

Zaczęliśmy już w piątek od trasy z Krośnic przez Wzgórza Krośnickie. W Krośnicach działa turystyczna wąskotorówka.

To tylko eksponat. Kolejka jeździ w weekendy, co godzinę i robi niezbyt długą pętlę po okolicach parku pałacowego.

Kolejny model ciuchci i ja na jej tle. Fot. Jola.

Trasa prowadzi na przemian spokojnymi asfaltami ...

... i polnymi lub leśnymi drogami.

Kościół w Bukowicach z pocz. XIX w.

Zbliżają się dożynki.

Mijamy stawy koło Lędziny. Dobrze, że mamy pierwszeństwo przejazdu ;)

Pora na odpoczynek i kanapkę, bo na jakąś knajpkę na dzisiejszej trasie nie ma co liczyć.

Przy drodze rosną piękne, zdziczałe jabłonki.

Płaskorzeźba ze św. Marcinem na budynku dawnej szkoły w Brzostowie.

Dojeżdżamy do alei potężnych dębów nad stawem Czarny Las.

Jeden ze stawów w okolicach Krośnic.

Niestety zapomniałem zabrać długiego obiektywu, więc zdjęcia ptaków są takie sobie.

Za stawem Czarny Las trafiamy na jeden z największych dębów w tych okolicach.

I jeszcze z drugiej strony.

Mijamy dom z rudy darniowej z 1896 r. Jest to pozostałość po zakładzie hutniczym, w którym wytapiano żelazo.

Wracamy do Krośnic i oglądamy XVIII w. pałac - obecnie Urząd Gminy.

Trasa wycieczki. Było równo 50 km.

W piątek wieczorem dojeżdżają Ewa i Romek oraz Kolczasta i Jeż. W sobotę startujemy wspólnie ze Żmigrodu wzdłuż doliny Baryczy.

Dolina Baryczy w okolicach Żmigrodu.

Początek trasy prowadzi nową ścieżką rowerową.

Drobna pomyłka i zamiast Szlakiem Doliny Baryczy jedziemy innym wariantem przez spokojne wioski z ceglanymi zabudowaniami.

Za Kędziami przedostajemy się na planowany szlak polnymi drogami.

Jest trochę piachu, ale cały czas droga przejezdna.

W końcu wjeżdżamy na leśną, szutrową autostradę.

To nie są zdjęcia z drona ;)

... lecz z takiej wieży.

A za lasem pojawiają się takie brukowane drogi. Na szczęście da się jechać poboczem.

Ewa i Romek.

Taka nawierzchnia budzi we mnie ambiwalentne odczucia - dla rowerzysty to koszmarna trzęsiawka (nawet z amortyzatorem), ale z drugiej strony jest to jakaś pamiątka dawnej epoki, no i jaka fotogeniczna :)

Docieramy do Wąsocza i szukamy czegoś do zjedzenia. Okazuje się, że nie jest to proste.

Jeden lokal nieczynny, ale znajdujemy pizzerię "Mr. Jan", w której można zjeść nie tylko pizzę.

Po obiedzie zwiedzamy po krótce miasteczko. To zamek książęcy z XV-XVIII w. Obecnie dość zaniedbany.

Neogotycki kościół z końca XIX w. p.w. św. Józefa Oblubieńca.

Wnętrze kościoła.

Kościół filialny Niepokalanego Serca NMP w Wąsoszu (do 1945 r. ewangelicki św. Mateusza). Zbudowany w 1580, odbudowywany kilkakrotnie po zniszczeniach.

Z Wąsocza Kolczasta i Jeż wracają do Żmiogrodu, a my jedziemy dalej w kierunku Ryczenia, mijając uśpione wioski. Ten bocian dzielnie walczył by utrzymać się na śliskim, blaszanym dachu.

... aż w końcu odleciał.

Po dość długim i monotonnym odcinku asfaltowym zjeżdżamy w pola i lasy.

Zatrzymujemy się przy wiacie i "Leśnym ogrodzie" stworzonym przez miejscowych pasjonatów.

Słoneczniki nieco oklapły od upału.

Podziwiamy kwiaty w ogrodzie. To prawdopodobnie jakiś hibiskus.

To też hibiskus, ale syryjski.

Liatra kłosowa.

Wjeżdżamy na najbardziej malowniczy odcinek szlaku, który prowadzi między Zalewem Ryczeń, a Baryczą.

Na mapach.cz szlak prowadzi po północnej stronie zalewu, w terenie oznakowany jest tak jak jedziemy i jest to chyba bardziej widokowa wersja.

Nad Zalewem Ryczeń.

Barycz.

Ścieżka między zalewem i Baryczą.

W Ryczeniu od upału ratują nas lody w miejscowym sklepiku.

Barycz w okolicach Ryczenia. Za chwilę wjeżdżamy w las i zaczyna się ... najpierw małe błotko, potem ładna leśna szutrówka, a potem ... pół godziny walki z piachem po osie.

Szlaku Odra-Barycz zaznaczonego na mapach nie było w terenie. Udało się jednak przepchać przez piachy i wyjechać w Wierzowicach Małych. Kocie łby chyba już lepsze niż piachy.

Jeszcze raz przecinamy Barycz i wracamy na asfalty, którymi jechaliśmy w przeciwną stronę, nie chcąc ryzykować kolejnych niespodzianek.

Z Wąsocza wracamy do Żmigrodu asfaltami po południowej stronie Baryczy.

Na końcu mamy jeszcze parę drobnych podjazdów. Trasę kończymy przed 20:00.

Trasa wycieczki. Było 86 km.

Na kolejną wycieczkę wyruszamy wprost z Milicza. Tędy przebiega trasa rowerowa im. Ryszarda Szurkowskiego, który urodził się w pobliskim Świebodowie.

My jedziemy na razie jednym ze szlaków Dolnośląskiej Krainy Rowerowej.

Po równiutkim betoniku następuje polna, dość wertepiasta ścieżka. Krajobrazy są jednak tak sielskie, że warto się trochę wytrząść.

Zdjęcie autorstwa Joli z cyklu "Jacek też tam był".

Jola, Ewa i Romek. Jeże dołączą w Sułowie.

Łąki nad Baryczą.

Przejeżdżamy przez Jaz Sułów.

Po spotkaniu z Jeżami zatrzymujemy się na kawę w "Karpiku pod strzechą". W drodze powrotnej wstąpimy tu jeszcze raz na obiad.

Całą ekipą jedziemy Szlakiem Doliny Baryczy przez Stawy Milickie.

Asia, znana lepiej jako Kolczasta i Jerzy znany jako Jeż.

Czapla - znów brakuje mi teleobiektywu.

Jezioro łabędzie ;)

W Rudzie Sułowskiej trafiamy na tłumy turystów i rowerzystów, więc mijamy to miejsce bez zatrzymywania się.

Zatrzymujemy się za to przy komarze. Fot. telefon Ewy.

Całkiem fajny rowerek.

W Osieku wjeżdżamy na ścieżkę Szlakiem Kolei Wąskotorowych im. Szurkowskiego. Miejsca odpoczynku zbudowano w formie takich stacyjek kolejowych.

Ścieżka biegnie równym asfalcikiem położonym obok piaszczystej drogi.

Po rybce w znanym już "Karpiku pod strzechą" jedziemy dalej, próbując zdążyć do Muzeum Bombki w Miliczu. Przed Miliczem zamiast asfaltu mamy równy i dobrze ubity szuter.

Zdążyliśmy na pół godziny przed zamknięciem muzeum.

Bombka dolnośląska zebrała motywy z różnych stron Polski.

Muzeum jest niewielkie, ale ciekawe i nowocześnie zaaranżowane.

Muzeum znajduje się w dawnej, zamkniętej w 2008 r fabryce bombek.

Czyżby to bombki wielkanocne w kształcie jajek?

A to bombki okolicznościowe i firmowe. Ale bombki SKPG nie znalazłem ;)

Typowe wzory bombki dolnośląskiej.

Jedna z sal poświęcona jest druchowi Bolkowi, czyli Bolesławowi Zajiczkowi, który w czasie wojny stracił obie dłonie i oko.

Druch Bolek mimo niepełnosprawności prowadził przez 50 lat drużynę harcerska w Miliczu i był laureatem wielu maratonów rowerowych i pieszych.

Specjalnie przygotowany rower Bolesława Zajiczka.

W budynkach fabryki fundacja KOM (Kreatywny Obiekt Multifunkcyjny) prócz muzeum zorganizowała społeczną szkołę podstawową, kawiarnię i centrum edukacyjne.

Trasa wycieczki. Było 62 km.

W poniedziałek wybieramy się na pętlę z naszej bazy przez Krośnice, Stawy Krośnickie i Milickie do Milicza. Początek trasy jest bardzo przyjemny.

Ośrodek Edukacji Przyrodniczo-Leśnej "Dom drzewa" w Wałkowej. Dzisiaj zamknięte.

Takie kolorowe karpie można spotkać w wielu miejscach regionu.

I znów odwiedzamy stację kolejki w Krośnicach. Za pół godziny pierwszy kurs, do którego szykuje się już parowa lokomotywa.

W tym miejscu krzyżuje się kilka szlaków doliny Baryczy.

Powtarzamy kawałek naszej piątkowej trasy mijając dom z rudy darniowej.

Upał coraz większy, ale w lesie przyjemnie.

Ten sam dąb w nieco innym świetle.

Polną drogą jedziemy do Henrykowic.

Przystanek w lesie ... tylko czy to jest las?

Do kolekcji ciekawych miejscowości.

Ci panowie łowią nam zapewne rybki na obiad :)

Między Potasznią, a Grabownicą wjeżdżamy do rezerwatu Stawy Milickie.

Na obiad (z rybką oczywiście) umawiamy się z Jeżami w Grabownicy.

Trochę przez moją pomyłkę trafiliśmy na wieżę widokową koło Grabownicy.

Panoramki "stawowe" są dość proste do rozkminienia - to Staw Grabownica :)

Jesteśmy w rezerwacie, więc nie wszędzie wolno wjechać.

Robimy pętelkę po groblach Stawów Milickich.

Czapla biała.

Przed Miliczem postanawiamy zobaczyć znaleziony na mapach googla most kolejowy "Pięć mostów".

A nieopodal - również znaleziona w googlach - aleja dębów. Tyle starych dębów co na tym wyjeździe jeszcze chyba nie widziałem.

Aleja ma ok. 800 m długości i kończy się na przedmieściach Milicza.

Na rynku w Miliczu idziemy na lody.

Potem oglądamy ruiny zamku książąt oleśnickich z XIV w.

Pałac Maltzanów w Miliczu z końca XVIII w. Obecnie siedziba Technikum Leśnego.

Pałac z drugiej strony.

Kościół rzymskokatolicki pw. św. Andrzeja Boboli w Miliczu – dawny ewangelicki kościół łaski z 1714 r.

Wnętrze kościoła z typowymi dla tego typu budowli galeriami.

Trasa wycieczki. Było 56 km.

We wtorek opuszczamy nasz ośrodek i jedziemy na ostatnią wycieczkę.

Startujemy z Trzebnicy i jedziemy wzdłuż sadów jabłkowych w stronę Prusic.

Przejeżdżamy nad drogą S5.

Zaglądamy do Małego Muzeum Ludowego u Kowalskich w Marcinowie, ale nikogo nie zastajemy.

Przed wjazdem do Pawłowa Trzebnickiego zauważamy taką tablicę ...

... z taką naklejką. Tak trzymać :)

W Pawłowie oglądamy ciekawy kościół o konstrukcji szachulcowej zbudowany w latach 1708-1709. Do 1945 r był kościołem ewangelickim, obecnie rzymskokatolicki pw. św. Apostołów Piotra i Pawła.

Dojeżdżamy do Prusic mając nadzieję na kawę. Rynek i ratusz w Prusicach prezentują się całkiem ładnie, ale kawy brak.

Kamienice przy rynku w Prusicach.

Ratusz raz jeszcze.

Gadające dachy ;)

Nieopodal rynku znajduje się kościól św. Jakuba z końca XV w.

We wnętrzu znajduje się cenna, barokowa kaplica grobowa feldmarszałka Melchiora von Hatzfeldta.

Kaplica jest ponoć najpiękniejszym dziełem "złotego baroku" z XVII w. na ziemiach Polski.

Za Prusicami wjeżdżamy znów na ścieżkę rowerową im. Szurkowskiego, którą dojeżdżamy do Przedkowic. A dalej lokalnymi drogami, w coraz większym upale wracamy do Trzebnicy.

W Trzebnicy oglądamy Sanktuarium św. Jadwigi Śląskiej.

Z kościołem połączony jest zespół klasztorny.

Wnętrze kościoła.

Sarkofag ze szczątkami św. Jadwigi Śląskiej.

Ratusz na rynku w Trzebnicy.

Rynek w Trzebnicy jest dość skromny, ale możemy polecić restaurację Tawerna, gdzie można dobrze i całkiem tanio zjeść.

Po obiedzie oglądamy jeszcze neogotycki kościół Świętych Apostołów Piotra i Pawła, a potem jedziemy do domu.

Trasa wycieczki. Było 43 km.

Zestawienie tras, które przejechaliśmy na wyjeździe. W sumie było prawie 300 km.