Dla odmiany od rowerów i od Beskidu Żywieckiego jedziemy w Beskid Wyspowy. Auto zostawiamy pod kościołem w Lubniu i busem podjeżdżamy na Luboń Mały.

Podejście grzbietem Lubonia Małego w kierunku Lubonia Wielkiego jest bardzo łagodne.

Raketa zbiera grzyby, które znajduje Lidka :)

Docieramy na widokową polanę Surówki (Krzysie). W dali pojawia się Luboń Wielki z wieżą przekaźnika.

Widoczność w stonę Tatr nie jest idealna, ale jest.

Docieramy do jedynego w swoim rodzaju schroniska na Luboniu. Kiedyś spaliśmy w tej sali na piętrze z oknami na 4 strony świata.

Tym razem tylko odpoczywamy zakupiwszy napoje w bufecie.

Widoczność z Lubonia na północ jest znacznie lepsza niż na Tatry. Na pierwszym planie Szczebel (lub Strzebel) - nasz kolejny cel. Na prawo Lubogoszcz, Śnieżnica i Ćwilin.

Zejście z Lubonia na przeł. Glisne jest znane ze stromizny.

Widok znad przeł. Glisne - Śnieżnica i Ćwilin.

Udało się upolować rusałkę żałobnika.

Luboń pozostał za nami, a przed nami podejście na Szczebel.

Widok znad przeł. Glisne na pogranicze Beskidu Wyspowego (po lewej - rejon Jasienia) i Gorców (po prawej - Gorc).

Szczyt Szczebla z ołtarzem polowym, stołem, ławeczkami i widokami na północ.

Widok ze Szczebla - w dolinie Kasinka Mała, po prawej Ciecień, po lewej ta mała górka, to Grodzisko.

Podczas zejścia ze Szczebla czarnym szlakiem do Lubnia trzeba uważać, żeby nie wpaść do Zimnej Dziury. A tak na prawdę trzeba uważać na szlak, bo ok. 400 m. za szczytem aktualnie brak znaków, a wyraźna droga sprowadza w złym kierunku.

Po morderczym zejściu ze Szczebla (gorsze niż z Lubonia) wreszcie się wypłaszcza i pokazuje się widok na Lubogoszcz. W Lubniu wstępujemy jeszcze na obiad do Karczmy u Piotra, którą możemy polecić (innego lokalu i tak zresztą tu nie ma).