Na rodzinny, tygodniowy wyjazd wakacyjny wybraliśmy się na Słowację w Góry Szczawnickie. Zamieszkaliśmy w obiekcie pod nazwą Chata Hron w pobliżu Poczuwadlańskiego Jeziora.

Zaraz po przyjeździe, wobec dość niestabilnej pogody - która ma też i takie oblicza jak powyżej - wybraliśmy się na wstępny ogląd Bańskiej Szczawnicy.

Ulicą Kmeta zmierzamy w kierunku centrum miasta. W głębi dzwonnica i mury starego zamku.

Bańska Szczawnica - stare, górnicze miasteczko - została wpisana na listę UNESCO.

Tu mieszkała Marina - wielka miłość poety Andreja Sládkoviča.

Pomnik Andreja Sládkoviča w Ogrodzie Botanicznym.

Kościół św. Katarzyny z XV w., a z prawej wieżyczka ratusza.

Barokowy pomnik Trójcy Świętej (1767 r.) na Placu św. Trójcy.

Mury i zabudowania Starego Zamku.

Tzw. Nowy Zamek wzniesiony w 1571 r. miał chronić miasto przed Turkami. Obecnie - muzeum z wystawą poświęconą historii walk z Turkami na terenie Słowacji.

Charakterystyczny punkt w krajobrazie Bańskiej Szczawnicy - XVIII wieczna Kalwaria.

Sekwojowiec w tzw. Botanickej Zahradie.

Ola, Jola i sekwojowce.

Na pierwszą wycieczkę rowerową wystartowaliśmy znad samego Počúvadlianskego Jeziora, które jest popularnym miejscem rekreacyjnym.

Po ostatnich deszczach zielony szlak jest miejscami mokry.

Dalej droga jest znacznie lepsza, a krajobraz przypomina nieco Beskid Niski.

Mijamy należącą do Lasów Słowackich chatę Seginov.

Przed wioską Jablonovce robimy odpoczynek.

Mijamy Jablonovce i jedziemy dalej w kierunku Badanu.

Teraz trasa przebiega asfaltami w malowniczej, pagórkowatej okolicy.

Towarzyszy nam widok na najwyższy szczyt Gór Szczawnickich - Sitno (1009 m), który mamy okrążyć.

W końcu docieramy do Św. Antona, gdzie tuż przed deszczem znajdujemy restaurację (budynek ze strzechą). W tle widać kościół, a po lewej kasztel.

Ludowe motywy na ścianie budynku restauracji "Stary Hostinec".

Kasztel w Św. Antonie z 1744 r. - obecnie mieści się w nim muzem historyczne i myśliwskie. Niestety nie mamy już czasu, aby zwiedzić wnętrza. Może kiedyś.

Kapliczka w Św. Antonie.

Wracamy dłuższym niż planowaliśmy wariantem przez Szczawnickie Bane. Szlak, którym planowaliśmy jechać zamknięto, zagrodzono (jako teren prywatny), a na dodatek teren jest strzeżony przez cywilnych strażników grzecznie informujących o braku przejścia.

Trasa wycieczki: 57 km, 1070 m podjazdów.

We wtorek do południa jedziemy zwiedzić Banské múzeum v prírode czyli skansen górniczy.

Za chwilę zejdziemy do podziemnej części muzeum.

W kopalniach Bańskiej Szczawnicy wydobywano głównie złoto i srebro.

Podziemna trasa ma długość 1,3 km, zwiedzanie trwa 1,5 godz.

Na koniec oglądamy naziemną część ekspozycji - głównie budynki i urządzenia szybów kopalnianych.

Kościółek.

Po południu idziemy zdobyć Sitno. Znad naszego jeziora na szczyt można dojść w 45 minut. Odpoczynek w połowie drogi.

Dochodzimy do podszczytowego węzła szlaków Tatarska Luka.

Końcówka podejścia prowadzi schodami wzdłuż podczytowych skałek.

Na samym szczycie znajduje się stara wieża widokowa z bufetem.

Poniżej szczytu na wysokości ok. 850 m znajdują się ruiny Hradu Sitno z poł. XVI w.

Oglądamy widoki z ruin zamku.

Motyl i rojnik.

Okolica zamku przypomina nieco park.

Wróciliśmy mało uczęszczanym i miejscami zarośniętym żółtym szlakiem okrążającym Sitno. Na rower tego szlaku nie polecamy.

Czas na kolejną wycieczkę rowerową. Startujemy z pobliskiego Richniavskiego Jeziora.

Zamierzamy przejechać Veľký hodrušský okruh - jeden ze szlaków projektu pod nazwą "Bajkom k tajchom".

Początkowe kilka kilometrów wiedzie poziomo raz leśną drogą innym razem wymagającą uwagi wąską ścieżką.

Docieramy do przełęczy Czerwona Studnia nad Bańską Szczawnicą, stanowiącej ważny węzeł szlaków turystycznych i rowerowych.

Dalsza droga wiedzie w stronę przełęczy Kerling nad wioską Hodruša - Hámre.

W dali zauważamy ciekawy obiekt - jakby zamek. Na kolejnej wycieczce zobaczymy go z bliska.

Podjazd pod Kerling jest bardzo stromy. Kawałek musieliśmy podprowadzić.

A sam Kerling wita nas rozległymi polanami.

Odpoczywamy pod wiatą. Teraz czeka nas 5 km stromego, terenowego zjazdu (miejscami do 10%).

Szlak biegnie również takimi zarośniętymi, zielonymi drogami.

Ale częściej takimi kamienistymi drogami.

Widoki z trasy.

To nie motyl, to ćma niedźwiedziówka.

Po zjeździe do Hodrušy i mozolnym podjeździe (10 km, 400 m podjazdu) dojeżdżamy do wsi Kopanice mając nadzieję na znalezienie jakiejś knajpki.

Niestety w Kopanicach nie znaleźliśmy czynnego wyszynku, więc jedziemy dalej pod górkę.

I znów znajomy widoczek - czyli Sitno.

Trasa wycieczki, tzw. Veľký hodrušský okruh: 42 km, 980 m podjazdów. Ja dokładam sobie jeszcze zjazd na rowerze do naszej bazy.

Ostatnia wycieczka ma być w miarę lekka i ma się kończyć kąpielą w basenach termalnych w Vychne. Początek z Vychne do Sklenych Teplic asfaltowy.

Pierwszy odpoczynek w uzdrowisku Sklene Teplice przy ujęciu wody mineralnej.

Woda ma temperaturę 52 st. C i ma lecznicze działanie na osteoporozę, drogi moczowe i żółciowe oraz cukrzycę.

Restauracja i hotel w Sklenych Teplicach.

Można też skorzystać z kąpieli w jaskini.

My jednak jedziemy dalej mijając samobieżną pasiekę.

Mijamy wioskę Repište i zaczynamy terenowo-górski odcinek trasy.

Na trasie spotykamy wycieczkę konną, a wśród jej uczestników dziewczynę obsługującą nas poprzedniego dnia jako kelnerka w knajpce nad naszym jeziorkiem.

Widoki z trasy.

Po małym pobłądzeniu - chyba jedyne źle oznakowane miejsce na dotychczas przejechanych szlakach - trafiamy na widoczny wczoraj z daleka obiekt.

Hrad Marcus, to jeszcze niedokończona replika XIX w. budowli.

Jedziemy dalej - do końca zostało jeszcze ok. 6 km.

Trasa jest urozmaicona - tu leśny odcinek w dół.

A tu zarośnięta droga grzbietowa.

Na koniec oglądamy tzw. "Kamienne morze" na zboczach Kamiennej (495 m).

Skrzyżowanie szlaków rowerowych nad Vychne.

Trasa wycieczki: 28 km, 510 m podjazdów.

W dniu powrotu uzupełniamy zwiedzanie Bańskiej Szczawnicy - z zewnątrz oglądamy Nowy Zamek.

Dawna brama miejska i Nowy Zamek.

Jedna z uliczek prowadzących od Nowego Zamku do centrum.

Dziedziniec Starego Zamku.

Trafiło nam się zwiedzanie połączone z inscenizacjami, co nie do końca nam odpowiadało.

Jedna z tarcz w sali strzelniczej w postaci herbu Bańskiej Szczawnicy.

Widok na miasto i Kalwarię.

Podjeżdżamy pod Kalwarię i idziemy na samą górę. Kompleks zbudowano w latach 1744 - 1751. Wpisanie Kalwarii w 2004 r. na listę 100 najbardziej zagrożonych zabytków na świecie stało się impulsem do jej odrestaurowania. Prace trwają.

Dolny kościółek już odnowiony po dewastacji, która nastąpiła po 1989 r.

Wnętrze jest w trakcie restauracji malowideł.

Częściowo odrestaurowany środkowy kościółek.

Górny kościół na szczycie Kalwarii czeka jeszcze na remont.

Jedna z odnowionych kapliczek.

Widok z Kalwarii na miasto.